WIOSNA TUŻ...TUŻ..

Na progu wiosny odwiedziłam seniorkę rodu Pabinów Wacię Hyb.

Przywitała mnie dobrym słowem, kawką z pączkiem (po "tłustym czwartku"), puczającą

rozmową i pięknym wierszem:

              WIOSNA

        Jak to ładnie w miejskim parku

        w ten wiosenny dzień

        wiatr powiewa stare drzewa

        wkrąg rzucają cień

                    Park zielony olchy klony
                    i aleje brzóz

                    kwiaty bzowe jaśminowe

                    krzaki białych róż

          ptak zanucił potem ucichł

          szumi tylko liść

          ścieżka z rana grasowana

          miło po niej iść

                     chodżmy dalej pośród alej

                     błyszczy w słońcu staw

                     ozdobiony umajony

                     gęstwą drzew i traw

         w dal po wodzie przy pogodzie

         dwa łabędzie mkną

         dały nurka i na piórka

         srebrne krople lśnią

                       Stoi wiosna przy jaśminie

                       strząsa biały kwiat

                       zapach płynie- zostań wiosno

                       każdy tobie rad.

                                                           Wacia -nestorka- 

                                 mówiła wiersz z pamięci ( chyba przedwojenny)

                                 a przysłuchiwała się z podziwem Barbara Popiołek