STALE IDZIE DO PRZODU...

               TO  NASZA  MARTA  KONIECZNY

Artystka - Malarka - Plastyczka,  o której wielokrotnie pisaliśmy w Domiceli-
 nieprzerwanie ma nowe inspiracje botaniczne.
Jest autorką dwunastu wystaw indywidualnych.Brała udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą,między innymi we Francji,Niemczech,Katarze,Malezji i Serbii.Jej książki artystyczne znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie (z profilu Marty na Facebooku )
 Jej nowa akwarela pt. New life została zakwalifikowana na wystawę w New Dehli (będzie
w grudniu br.).
Ciekawostką jest też, że w Galerii Pod Okiem oraz w Centrum Kreatywności
w Warszawie pokazała swoje obrazy malarstwa japońskiego tuszem-sumi-e.
W listopadzie zaś odbył się Jej wernisaż wystawy malarstwa "PLANTOKRACJA"
w Centrum Promocji Kultury w Warszawie.
Słowa Marty z wernisażu:
"Wśród wielu złowieszczących przewidywań dotyczących naszej przyszłości, zapomnieliśmy,że ochrona przyrody, to nie jest nasz przywilej,dający nam dobre samopoczucie i samoocenę,ale nasza szansa na przeżycie. Spojrzałam na świat roślin,nie jak na ofiarę naszych poczynań,ale jak na potężną,zorganizowaną grupę istot ,które świetnie sobie bez nas poradzą .Plantokracja nawiązuje do słowa arystokracja,gdyż rośliny ,to moim zdaniem,liczne uprzywilejowane środowisko, znacznie lepiej przygotowane na "trudne czasy ".Ta wystawa powstała z chęci pokazania mojego szacunku dla roślin które łaskawie pozwalają nam korzystać ze swej hojności, dzielą się swoimi owocami,pozwalają sie podziwiać i inspirować.Potrzebują przestrzeni do spokojnego panowania na ziemi.Nie potrzebują natomiast naszej ingerencji, ignorancji i protekcji".
( wytłuszczona trzcionka przez red.,w internecie roi się od Jej obrazów -kliknij  www. Marta Konieczny)
                                    Oto  informacja z wrenisażu,  zamieszczona w internecie                                                                              https://www.facebook.com/bioonmarta/  
                                                                                     podał Janusz Szmidla-ojciecMarty   

EMERYTKA -MISTRZYNIĄ

Anna Korbela - córka Marianny i Henryka Gryglewskich. Będąc w wieku wieku emerytalnym  /seniorka/, w ostatnich latach uczestniczy w ogólnopolskich turniejach dla osób słabowidzących i niewidomych, organizowanych przez CROSS - Warszawa, pod który podlega klub "Jutrzenka" w Częstochowie. Są to sekcje w zakresie kręgli klasycznych i bowlingu, Nordic Walking, warcabach stupolowych. Ostatnio  uczestniczyła na szkoleniach gry w szachy, gdzie ćwiczyła swoje umiejętności. Ostatecznie,  26  kwietnia 2019 r. w Wągrowcu, brała udział w ogólnopolskich mistrzostwach kobiet w szachach, gdzie zdobyła IV kategorię. (o Annie pisaliśmy już 
 w "Domiceli" - p. kronika rodzinna 2017)

relację i zdjęcie Anny przekazała Jej siostra Elżbieta Pikiewicz

PRZYJAŹNIE NIE LICZĄ KILOMETRÓW...

Moja podróż na Alaskę

Nigdy nie planowałem, że odwiedzę Stany Zjednoczone, a tym bardziej Alaskę. A jednak w lipcu 2019 r. dane mi było znaleźć się właśnie tam, na dalekiej północy amerykańskiego kontynentu. Poleciałem na zaproszenie ks. Szymona Czuwary, z którym się dobrze znam z seminarium duchownego w Lublinie, gdzie razem byliśmy na jednym roczniku. Mój kursowy kolega jest na Alasce od dwóch lat. Mieszka w miejscowości Delta Junction, położonej 90 mil (czyli 150 km) od Fairbanks, dużego miasta (jak na Alaskę), gdzie skończył się mój lot z Polski. To najdłuższa trasa, jaką leciałem w życiu, bo podróż (z przerwami) trwała grubo ponad dobę, z czego w samolotach spędziłem 20 godzin (z Warszawy do Frankfurtu, potem do San Francisco i stamtąd już do Fairbanks).

Alaska kojarzyła mi się wcześniej z ostrą zimą, dużymi rozległymi terenami i łosiami. Coś z tego oczywiście się sprawdziło. Nie to pierwsze, bo byłem tam w lecie, które tego roku było wyjątkowo gorące. Temperatura sięgała 25 stopni Celsjusza. Dużo podróżowaliśmy samochodem i bardzo często była to prosta, długa droga, a obok zachwycające krajobrazy – wielkich gór, pięknych jezior i rzek oraz nizin pokrytych drzewami dość niewielkich rozmiarów. Łosi jest faktycznie sporo i nieraz można je było zobaczyć przy drodze, co zresztą odstrasza, żeby jechać zbyt szybko, bo zawsze mogą na nią wejść.

Parafia ks. Szymona położona jest bliżej środka Alaski i to jest ta część tego stanu, którą zamieszkują w większości napływowi Amerykanie. Tu jest zwykła cywilizacja. Tylko w muzeum mogłem zobaczyć na zdjęciach życie rdzennych mieszkańców Alaski, a na co dzień żyłem w zwyczajnych warunkach. Niemniej jest to rejon misyjny. Na niedzielnej Mszy św. gromadzi się około 50 osób. Niektórzy pokonują odległość nawet stu mil, żeby dotrzeć na Eucharystię. Jadąc przez Alaskę można dostrzec bardzo wiele kościołów różnych wyznań, przede wszystkim protestanckich. Gdyby oczywiście udać się dalej w głąb Alaski, bardziej na północ i zachód, to człowiek znalazłby się na obszarze bardzo trudnym i dzikim, gdzie także znajdują się misje. Tam już nie ma zwykłych sklepów, tam trzeba sobie coś upolować do zjedzenia.

Moja przygoda z Alaską była typowo turystyczna. Chciałem odwiedzić kolegę misjonarza, zobaczyć inny kraj, odpocząć. To wszystko się udało, za co Bogu niech będą dzięki.

                                                                               Ks. Wojciech Rebeta, z Lublina, wnuk Wł. Pabina 

                                                  Ksiądz Wojciech przy kościele na Alasce

NOWA RODZINA PABINÓW...

W dniu 12 października 2019 roku, Aleksandra Wiśniewska i Marcin Pabin - syn Doroty i Michała Pabinów - o godzinie 16:00 zawarli sakramentalny związek małżeński. Uroczystość zaślubin miała miejsce w kościele pw. św. Mateusza Apostoła w Starej Sobótce.  Ślubu udzielał ojciec Andrzej Pabin, który ongiś błogosławił zaślubiny również ojca (Michała Pabina) i dziadka (ś.p. Romana Pabina, syna Michała) Pana Młodego. 

Po uroczystości zaślubin Państwo Młodzi zaprosili na przyjęcie weselne do restauracji "Biały Fortepian" w mieście Koło. Wspaniała zabawa trwała do białego rana.

Nowożeńcom życzymy długich wspólnych lat życia we wzajemnym szacunku i nieustającej miłości

                                                                      Relację złożyła  Anna Słonimska ( też z rodu Pabinów)

ŚWIĘTO ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI

NIECH ŻYJE W POKOJU JEDNOŚCI I PRAWDZIE NASZA
                   UKOCHANA OJCZYZNA - POLSKA
A MIŁOŚĆ I ZGODA W RODZINACH NIECH BĘDZIE
                     STABILIZACJĄ  DOMU

RODZINA -jak rozmawiać?

Czy potrafimy dzielić się szczególnie z najbliższymi tym co mamy głęboko w sercu?.

 Jak rozmawiać w rodzinie z dziećmi, ze współmałżonkami?  Na te pytania i problemy

odpowie Ci książka " Jak rozmawiać w rodzinie?" 

Książkę w cenie 29, 99 zł. można nabyć: Redakcja "Niedzieli" ul 3 Maja 12, 

Częstochowa 42-200; telefon: 34 365 19 17

                                                                                           Red.