jako Epifania ( epifania - objawienie), jest najstarszym ze świąt chrześcijańskich.
Obchodzone było już w pierwszych wiekach jako świętowanie Bożego Narodzenia.
Dopiero w IV wieku (w kościele zachodnim), wprowadzono dwie odrębne uroczystości:
25 grudnia święto Bożego Narodzenia i 6 stycznia święto Objawienia się Boga światu
( dziś kościoły obrządków wschodnich obchodzą je łącznie ze wspomnieniem
Bożego Narodzenia).
Świętujemy więc pamiątkę objawienia potomkom Jakuba i Dawida oraz ludom pogańskim
-Boga i hołdu jaki trzej Mędrcy (prawdopodobnie) z Indii, Persji, i Arabii, których
nazywamy Kacprem, Melchiorem i Baltazarem, złożyli Dzieciątku Jezus ( Imiona ich
pojawiły się poraz pierwszy prwdopodobnie na mozaice z IV wieku w bazylice
San Apollinare Nuovo w Rawennie).Mędrców nazwano królami prawdopodobnie
pod wpływem psalmu 72:Królowie Tarszyszu i wysp przyniosą mu dary.
Na pamiątkę darów złożonych przez Męrców w kościołach od końca średniowiecza
święcono złoto, żywicę jako kadzidło oraz mirrę. Poświęconą kredą na drzwiach
naszych domostw wpisywaliśmy inicjały królów K+M+B, a kadzidłem okadzaliśmy
mieszkania na znak błogosławieństwa i przeciw złym duchom. Poprawniejsz obecnie
jest wpisywanie na drzwiach liter C+M+B co znaczy Christus Mansioni Benedicat-
z więc Niech Chrystus błogosławi domowi.
W kościele dzień Trzech Króli zamyka cykl świąteczny Bożego Narodzenia.
BP
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz